بازگرداندن حس واقعی به دست مصنوعی توسط یک دانشمند افغان‌تبار

داکتر سلیمان شکور، دانشمند ارشد انجینیری عصب در انستیتیوت پژوهشی لوزان گفت، او و تیمش روی بازگرداندن حسی واقعی به اندام‌های مصنوعی افراد معلول در انستیتیوت تکنالوژی فدرال لوزان در سویس کار می‌کنند.

آقای شکور می‌گوید، برای افرادی که دچار قطع عضو شدند، بازگشت حس واقعی لمس، سرما و گرما درست مانند آن‌چه در عضو سالم خود حس می‌کنند، احساسی هیجان‌انگیز است.او علاوه کرد که تمرکز تیم‌شان روی بازگرداندن حس دما به اندام‌های مصنوعی‌ است.

این داکتر افغان افزوده است که با قرار دادن الکترودهای حرارتی بر روی انگشتان و بخشی از پوست بازوی باقی‌مانده افرادی که قطع عضو شده‌اند، احساس گرمی یا سردی را به عضو مصنوعی بازمی‌گردانند.

به گفته‌ی او، حسگرهای که استفاده شده، نیاز به کاشت یا جراحی ندارد.

این حسگر به افراد کمک می‌کند تا گرمای دیگران را احساس کنند و این از جنبه‌های مهم اجتماعی این فنآوری است.

وی نتایج این پژوهش را در مجله “ساینس” منتشر کرده و می‌گوید :«چیزی که افراد در دست مصنوعی خود احساس می‌کنند بسیار شبیه به چیزی است که توسط دست سالم خود احساس می‌کنند.»

آقای شکور و تیم اش، دستگاهی موسوم به مینی‌تچ (Minitouch) ساخته‌اند که بازخورد حرارتی را انتقال می‌دهد و به طور خاص برای ترکیب با دستگاه‌های پوشیدنی مانند پروتز ساخته شده است.

براساس گفته‌های داکتر شکور، مینی‌تچ از یک حس‌گر نازک و پوشیدنی تشکیل شده است که می‌تواند روی انگشت مصنوعی فرد معلول قرار گیرد.

طبق معلومات موجود این حس‌گر، اطلاعات حرارتی در مورد جسم لمس شده را تشخیص می‌دهد.

اگر جسم فلزی باشد، به طور طبیعی گرما یا سرمای بیشتری نسبت به یک جسم پلاستیکی منتقل می‌کند.

سپس حسگری که با پوست بازوی باقی‌مانده فرد در تماس است، گرم یا سرد می‌شود و مشخصات دمای جسمی را که انگشت لمس کرده منتقل می‌کند.

این داکتر افغان گفته است، حدود ۲۷ نفر که اعضای بدن‌شان قطع شده بودند، در آزمایش‌های این تیم شرکت کردند که نتیجه‌ی آزمایش ۱۷ نفر از آن‌ها موفقیت‌آمیز بوده است.

داکتر سلیمان شکور، متولد افغانستان است، اما او در کودکی از کابل مهاجرت کرده است.

وی در سویس ، ایتالیا و آمریکا تحصیل کرده است.

او افزود: «امیدواریم بتوانیم این فن‌آوری را به صورتی آسان، ساده و ارزان تهیه کنیم و آن را در اختیار همه‌ی افرادی که به آن نیاز دارند در افغانستان و دیگر کشورها قرار دهیم.»

در حالی این داکتر افغان به این دستاورد مهم دست پیدا کرده است که بیش از ۶۰۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرده‌ است.

وزارت تحصیلات عالی حکومت فعلی، زنان و دختران افغان را از تحصیل در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی نیز بازداشته است.

در کنار آن زنان از رفتن به‌ باشگاه‌های ورزشی، رستوران‌ها، حمام‌های عمومی، معاینه توسط پزشکان مرد، سفر بدون محرم و کار کردن در موسسات غیردولتی داخلی و بین‌الملی منع شده‌اند.